Diagnozowanie stożka rogówki

Stożek rogówki jest chorobą prowadzącą poważnych problemów ze wzrokiem. Do jego powstania dochodzi na skutek zmian w strukturze rogówki: ścieńczenia oraz charakterystycznego uwypuklenia jej środkowej części. Prowadzi to do osłabienia narządu odpowiedzialnego za ogniskowanie na siatkówce docierających do oka promieni świetlnych oraz zabezpieczenie wnętrza oka przed urazami. Etiologia stożka rogówki nie została jeszcze w pełni wyjaśniona. Wśród możliwych przyczyn wymienia się między innymi czynniki genetyczne, brak równowagi enzymatycznej, długotrwałą ekspozycję na promieniowanie ultrafioletowe, noszenie niewłaściwie dobranych soczewek kontaktowych oraz nawykowe pocieranie oczu. Podwyższone ryzyko zachorowania dotyczy zwłaszcza osób w przedziale wiekowym od 30 do 35 lat. W dzisiejszym artykule wyjaśnimy, w jaki sposób diagnozuje się stożek rogówki oraz jakie są najpopularniejsze metody jego leczenia.

Objawy stożka rogówki
Na skutek deformacji naturalnego kształtu rogówki zaburzony zostaje proces skupiania promieni świetlnych na siatkówce, czego efektem jest w pierwszej kolejności rozmazane widzenie. Ten objawy nie jest jednak na tyle charakterystyczny, by móc przyporządkować go jedynie stożkowi rogówki: podobne dolegliwości występują przecież w najczęstszych wadach refrakcji (krótkowzroczności, nadwzroczności). Bardziej typowym objawem zmian w strukturze rogówki jest pojawianie się efektu halo wokół źródła światła. Można to zaobserwować przede wszystkim podczas jazdy samochodem po zmroku: obraz wokół reflektorów pojazdów jadących z naprzeciwka staje się niewyraźny i rozmyty. Chorzy skarżą się również na to, że bardzo szybko pogarsza się im ostrość wzroku – czego nie są w stanie skorygować ani stosowaniem coraz mocniejszych okularów, ani lepszych soczewek. Jeśli zauważymy u siebie którykolwiek z wymienionych objawów, powinniśmy jak najszybciej umówić się na wizytę u okulisty. Jak wygląda diagnostyka w przypadku stożka rogówki?

Diagnoza stożka rogówki
Podstawowym badaniem przeprowadzanym w celu zdiagnozowania omawianego schorzenia jest topografia rogówki. Jest to specjalne badanie okulistyczne, podczas którego wykonywana jest szczegółowa mapa powierzchni błony. Na jego podstawie lekarz jest w stanie wykryć nieprawidłowości w strukturze tkanki już na bardzo wczesnym etapie, a tym samym szybko wdrożyć odpowiednie leczenie i zahamować postępowanie choroby. W trakcie diagnozy stożka rogówki przeprowadzane są także inne badania. Należą do nich przede wszystkim: pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, biometria optyczna, pomiar widzenia obuocznego, pomiar szerokości źrenicy, określenie gęstości komórek śródbłonka oraz optyczna koherentna tomografia dna oka (OCT).

Metody leczenia stożka rogówki
Na szczęście dzięki dynamicznemu postępowi współczesnej medycyny stożek rogówki jest obecnie chorobą uleczalną. W mniej zaawansowanych stadiach często wystarczają odpowiednio dobrane okulary lub soczewki kontaktowe. Ostatnimi czasy coraz większą popularność zyskują jednak metody zabiegowe. Wśród nich wymienić należy przede wszystkim:
• Cross Linking: nasączenie rogówki kroplami ryboflawiny i naświetlenie jej promieniami UV,
• pierścienie Intacs: wszczepienie do rogówki specjalnych półpierścieni środgałkowych,
• Topoguided: wygładzenie rogówki i usunięcie nadmiernego uwypuklenia.

Wszystkie z nich zapewniają efekt długotrwały i gwarantują wyraźne widzenie bez konieczności noszenia okularów i soczewek.