Stożek rogówki - objawy
Sobota, 23 listopada 2024
Mało znanym, a stosunkowo często występującym schorzeniem oka jest stożek rogówki. Wprawdzie nie zagraża on całkowicie wzrokowi chorego, może powodować duży dyskomfort i utrudnić wykonywanie nawet najprostszych czynności. Rogówka to zewnętrzna część gałki ocznej. Ma dwie główne funkcje - chroni pozostałe elementy oka, ale także skupia promienie świetlne na siatkówce, umożliwiając widzenie. W wyniku różnych przyczyn rogówka może zostać osłabiona i stracić swój naturalny, kulisty kształt. Staje się stożkowata i stąd nazwa- stożek rogówki. Doprowadza to do znacznego pogorszenia widzenia.
Choroba nie ma jasno określonego przebiegu. Zdarza się, że rozwija się powoli w ciągu wielu lat, zdarza się też, że następują naprzemienne okresy polepszenia i pogorszenia wzroku. Istnieje kilka metod leczenia stożka rogówki, a przynajmniej osłabienia jej objawów. Jak jednak rozpoznać stożek rogówki i jakie są jego przyczyny?
Przyczyny powstawania stożka rogówki nie są do końca znane. Nie znaleziono dotychczas genu, który byłby odpowiedzialny za dziedziczność tego schorzenia, stwierdzono jednak, że jeśli ktoś w rodzinie pacjenta cierpiał na stożek rogówki, istnieje większe prawdopodobieństwo jego zdiagnozowania. Zauważono również, że stożek rogówki często występuje u pacjentów z innymi schorzeniami genetycznymi, jak choćby zespół Downa. Stożek rogówki niejednokrotnie diagnozowany jest także u alergików. Tutaj faktorem wpływającym na rozwój stożka może być częste pocieranie oczu, zwłaszcza w okresie nasilenia objawów alergicznych, co źle wpływa na stan rogówki i może doprowadzić do jej osłabienia i odkształcenia.
Niejednokrotnie zdarza się, że w początkowym etapie rozwoju stożka rogówki pozostaje on niezauważony. Wynika to z faktu, że niewielu pacjentów wie o istnieniu tego schorzenia, a jego objawy przypominają inne wady wzroku, a nawet po prostu przemęczenie oczu. Pacjenci, u których zdiagnozowano stożek rogówki wskazywali na takie objawy jak zaczerwienienie oczu, swędzenie i pieczenie. Często występuje też nadwrażliwość na światło. Innymi objawami może być widzenie efektu halo wokół przedmiotów, pogorszenie widzenia, zwłaszcza w ciemnościach, oraz widzenie mnogie.
Gdy zauważysz u siebie objawy pogorszenia wzroku, które mogą wskazywać na stożek rogówki, udaj się do okulisty. Wykona on odpowiednie badania. Sprawdzi, jak ostro widzisz w dal, zmierzy krzywiznę rogówki za pomocą krążka Placido. Krążek Placido pozwala na wykrycie nieregularności w kształcie rogówki. Ale to jeszcze nie wszystkie badania. Okulista może też sprawdzić rogówkę w lampie szczelinowej bądź wykonać retinoskopię. Lekarz może też zaobserwować inne objawy wskazujące na stożek rogówki, jak na przykład pierścien Kaysera-Fleischera, bądź objaw Mausona. To wszystko pozwoli okuliście postawić diagnozę. Następnie lekarz może zlecić topografię rogówki, dzięki której stwierdzi stopień zaawansowania choroby i wybierze odpowiednie leczenie.
Na początkowym etapie stożka rogówki okulary bądź soczewki kontaktowe mogą być wystarczające. W miarę rozwoju choroby jednak, korekcja okularowa może nie być wystarczająca. Lekarz może przepisać też krople do oczu z ryboflawiną. Substancja ta wspomaga tworzenie nowych połączeń między włóknami kolagenu, i w ten sposób wzmacnia rogówkę. Istnieje również kilka możliwości leczenia operacyjnego. Można zdecydować się na przeszczep rogówki, bądź wszczepienie pierścieni rogówkowych. Metody te jednak zaproponowane zostaną dopiero w ostateczności, gdy inne opcje nie będą już skuteczne.
