Przyczyny powstawania stożka rogówki

Stożek rogówki należy do najczęściej występujących schorzeń rogówki. Częstość występowania choroby określana jest jako 50 – 230 przypadków na 100 000 osób. Szacuje się, że w samej Polsce na stożek rogówki choruje kilkanaście tysięcy osób. Choroba polega na powstaniu deformacji w obrębie rogówki, która w efekcie zaczyna przyjmować charakterystyczny, stożkowany kształt. Zmiana krzywizny rogówki następuje jako konsekwencja ścieńczenia i uwypuklenia centralnej części rogówki. Przebieg choroby jest różny. W niektórych przypadkach następuje stopniowe pogłębianie deformacji, w innych dochodzi do ostrych i nagłych zaostrzeń. Stożek rogówki jest poważną chorobą degeneracyjną, dlatego niezbędne jest jak najszybsze podjęcie leczenia.

Czym jest rogówka?
Zanim omówimy przyczyny rozwijania się stożka rogówki, warto odnieść się do budowy samej rogówki. Rogówka jest wypukłą strukturą znajdującą się w przedniej części gałki ocznej. Bezpośrednio za rogówką znajduje się soczewka, oddzielona od rogówki wypełniającą gałkę oczną cieczą wodnistą. Chociaż rogówka jest strukturą bardzo cienką, składa się z aż pięciu warstw (nabłonka przedniego, blaszki granicznej przedniej, istoty właściwej, blaszki granicznej wewnętrznej oraz nabłonka tylnego). Najważniejszą funkcją rogówki jest zapewnienie dobrego, wyraźnego widzenia. W jaki sposób się to odbywa? Ze względu na to, że rogówka jest wypukła, posiada ona bardzo silną zdolność skupiania światła. Jej zdolność skupiająca jest przeszło dwa razy większa niż w przypadku soczewki. Zanim promienie światła dotrą do siatkówki, padają na rogówkę. Rolą rogówki jest również zapewnienie ochrony położonym głębiej częściom gałki ocznej. Co ciekawe, rogówka nie jest unaczyniona – za to znajduje się w niej ogromna ilość zakończeń nerwowych, co sprawia, że choroby rogówki często wiążą się z dolegliwościami bólowymi.

Stożek rogówki – przyczyny
Stożek rogówki może powstać zarówno na podłożu przyczyn środowiskowych, jak i genetycznych. Do przyczyn środowiskowych możemy zaliczyć przede wszystkim osłabienie delikatnej struktury rogówki na skutek różnego rodzaju urazów (na przykład intensywnego tarcia oczu). Na zwiększone ryzyko wystąpienia stożka rogówki narażeni są też alergicy. Jeśli chodzi o czynniki genetyczne, stożek rogówki może pojawić się jako choroba współtowarzysząca – przykładem może być zespół Downa, zespół Turnera oraz zespół Marfana.

Stożek rogówki – objawy
Pierwsze objawy stożka rogówki najczęściej pojawiają się u osób między 20. a 30. rokiem życia. Wraz z wiekiem dolegliwości nasilają się. Stożek rogówki może wywoływać różne objawy. Przede wszystkim pacjenci mogą odczuwać coraz szybsze pogarszanie się jakości widzenia. Osoby, u których rozwija się stożek rogówki, mogą mieć problemy z rozróżnianiem konturów przedmiotów. Obraz staje się coraz bardziej rozmyty, a ostrość widzenia zmniejsza się. Ze względu na specyficzną deformację, jaka występuje w przebiegu stożka rogówki, u chorych może pojawić się także podwójne widzenie. Częstym objawem jest również wysoka wrażliwość na światło. Osoby chorujące na stożek rogówki mogą odczuwać też swędzenie oczu.