Iniekcja anty-VEGF – czy zawsze prowadzi do poprawy?

AMD, czyli zwyrodnienie plamki żółtej to choroba, która dotyka bardzo dużą liczbę ludzi. Szczególnie w dojrzałym wieku ta przypadłość jest powszechna, wedle opinii okulistów każdego roku w Polsce wykrywa się ponad dwadzieścia tysięcy przypadków tej choroby. Czy AMD to choroba groźna? Jak wygląda jej leczenie?

​

Zwyrodnienie plamki żółtej może przybrać dwie postaci. AMD typu suchego jest powszechniejszym wariantem – cierpi na tę postać zwyrodnienia plamki żółtej aż osiemdziesiąt procent chorych. Dwadzieścia procent chorych ma natomiast AMD typu mokrego, inaczej nazywane też AMD wysiękowym. Czym różnią się te typy? AMD suche ma zdecydowanie łagodniejszy przebieg, objawy to pogorszenie się widzenia, szczególnie w środku pola widzenia i grosze widzenie po zmroku, zmiany następują powoli, często proces ten trwa latami. Do niedawna w zasadzie nie leczyło się suchego AND, lekarze zalecali jedynie dietę, by zahamować rozwój choroby, obecnie dostępna jest też terapia laserowa.

AMD wysiękowe jest natomiast bardzo niebezpieczną chorobą, która postępuje bardzo szybko. W przeciwieństwie do postaci suchej zdarza się też u młodych osób. Przy tej postaci zwyrodnienia plamki żółtej dochodzi do nadmiernego rozrostu naczyń krwionośnych, pojawiają się mikrouszkodzenia i blizny na siatkówce to prowadzi nawet do całkowitej utraty wzroku. Dlatego tak ważne jest skuteczne leczenie tej choroby.

Iniekcja anty-VEGF w leczeniu AMD wysiękowego

Jedyną skuteczną metodą leczenia AMD typu wysiękowego jest iniekcja, czyli zastrzyki, które wprowadzają do oka substancje hamujące rozrost naczyń krwionośnych oraz łagodzące zmiany powstające w obrębie siatkówki. Warto jednak zaznaczyć, że całkowite usunięcie już powstałych blizn i przywrócenie pełnego komfortu widzenia nie jest możliwe. Celem terapii anty-VEGF jest zahamowanie postępów choroby oraz uratowanie wzroku pacjenta.

Na czym polegają iniekcje? Zastrzyki mogą być doszklistkowe lub okołotwardówkowe. Najczęściej stosowane obecnie leki to pegaptanib, ranibizumab, bewacyzumab i triamcinolon. Substancje te pomagają skutecznie niwelować rozrost naczyń włosowatych w oku, co zatrzymuje rozwój choroby.

Kiedy iniekcja anty-VEGF nie działa?

Iniekcje mają największą skuteczność, gdy są stosowane w początkowej fazie choroby. Gdy dochodzi do trwałych uszkodzeń siatkówki i wytworzenia blizn, skuteczność leczenia jest zdecydowanie mniejsza. Wiadomo tez, że są uwarunkowania genetyczne mające wpływ na skuteczność tej terapii. Dlatego okulista zawsze sprawdza po pierwszym zabiegu, jak oko danego pacjenta reaguje na zastosowaną iniekcję i wybraną substancję czynną.

Ponieważ największa skuteczność jest na początku rozwoju choroby, bardzo ważna jest wczesna wykrywalność AMD typu wysiękowego. Niestety, często pacjenci zgłaszają się zbyt późno. Dlaczego? Głównym powodem jest to, że wysiękowe zwyrodnienie plamki żółtej pojawia się też u osób młodych, które uważają, że nie ma powodów do kontroli u okulisty, bo to tylko przejściowe pogorszenie widzenia. Szczególnie, że często zmiany zaczynają się w jednym oku, więc chory funkcjonuje całkiem nieźle. Dodatkowo mroczki przed oczami czy rozmazujące się litery łatwo zrzucić na karm przemęczenia. Należy więc zapoznać się z objawami AMD i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem okulistom, gdy odnotujemy któryś z nich u siebie.